Het is in deze tijd bijna altijd rennen en vliegen. Dat merk je in alles. Ook in de fotografie.
Foto’s zijn gelijk klaar om te zien, staan op je sd kaart en vliegen in no-time de hele wereld rond om aan te komen waar ze nodig zijn. Vroeger was dat anders, alles ging langzamer. Zo ook het maken van foto’s.
Om zelf ook een beetje te “onthaasten” ben ik mij weer gaan verdiepen in de analoge fotografie. Rolletjes, ontwikkelen, negatieven, maar vooral mooie oude camera’s waar design nog hand in hand ging met kwaliteit. Oke, ergonomie was toen nog niet uitgevonden 🙂

Ik heb inmiddels een leuk verzamelingetje weten op te bouwen met als favorieten mijn TLR camera’s van Yashica, Rolleiflex, Rolleicord en Lubitel (Любитель). Deze laatste is overigens een vreemde eend in de bijt, van Russische oorsprong en haalt het niet bij de kwaliteit die je van de andere camera’s mag verwachten.
Hoewel er fantastische resultaten zijn behaald door een Moldavische fotograaf Zaharia Cușnir  (http://www.zaharia.md) maar dat is een ander verhaal.

Bij een TLR (Twin Lens Reflex) camera kijk je doorgaans van bovenaf naar de zoeker, je houdt hierbij de camera op heuphoogte (waistlevel finder) en ziet daarbij eigenlijk beter dan bij een moderne camera je compositie mooi geframed in de zoeker. Je foto’s zelf worden hierbij ook anders doordat je ze maakt vanaf een andere hoogte dan doorgaans (ooghoogte). Hierdoor verandert de manier waarop je naar je onderwerp kijkt en hoe je deze framed voordat je de foto maakt. Daarbij is het resultaat ook niet gelijk zichtbaar dus geef je jezelf langer de tijd om je shot te bepalen. Alweer minder haast 🙂

Hieronder wat resultaten behaald met deze camera’s, ik sta zelf iedere keer te kijken van de kwaliteit die deze oude beetjes nog weten te geven! De meeste van deze camera’s komen uit de jaren 50 en blijven het waarschijnlijk gewoon doen wanneer je ze regelmatig blijft gebruiken.